در گرامیداشت مادران مجاهد
به بهانه درگذشت مادر احمدی شیر مادری از نسل اول مجاهدین
به بهانه درگذشت مادر احمدی شیر مادری از نسل اول مجاهدین
اندر همه دشت خاوران سنگی نیست
کش با من و روزگار من جنگی نیست
با لطف و نوازش وصال تو مرا
در دادن صدهزار جان ننگی نیست
ابوسعید ابوالخیر
کش با من و روزگار من جنگی نیست
با لطف و نوازش وصال تو مرا
در دادن صدهزار جان ننگی نیست
ابوسعید ابوالخیر
در 23اسفند
ماه 94 مادر مجاهد احمدی، «عفت الشریعه شاه آبادی»، در سن 93سالگی درگذشت. او از
نسل مادران شیردل نسل اول مجاهدین، از سلسله مادر رضاییها و مادر صادقها و مادر
بدیع زادگان ها...، بود. من سعادت این را نداشتم که از نزدیک با مادر حشر و نشر
داشته باشم. فقط یکبار او را دیدم و البته همان بس بود تا نه تنها شیفته مهربانی
هایش شوم که دریابم از زمره انسانهایی است که باید چراغ به دست گرفت و گرد شهر همی
گشت تا یافتش. بهویژه بعد از درگذشتاش نوار صحبتهایش پخش شد که صداقت و پاکبازی
در سرتاسر آن موج میزد. علاوه بر آن صراحت و هوشیاری سیاسی این زن نود و اندی
ساله حیرت انگیز بود. حرفهای او آدم را بیشتر به این یقین میرساند که مادر از نوع
انسانهایی است که از دست دادنش تنها انسان را داغدار نمیکند. بلکه آدمی را به فکر
وامی دارند. به ژرفا میبرند و هرکس، به قدر فهم و شرفش، از او میفهمد و میآموزد.
در واقع تفکر در مورد مادر را باید به یک سفر تبدیل کرد. سفری به اعماق انسان. با همه پیچ و خمها و شیرینی و تلخیهایش. و سفر به انسان همیشه دستاوردهایی برای «مسافر» دارد. به شرط آن که اول مرکب خود را مشخص کنیم. با چه مرکبی میخواهیم برویم تا مادر احمدی را بهعنوان یک «مجاهد» بشناسم؟
در واقع تفکر در مورد مادر را باید به یک سفر تبدیل کرد. سفری به اعماق انسان. با همه پیچ و خمها و شیرینی و تلخیهایش. و سفر به انسان همیشه دستاوردهایی برای «مسافر» دارد. به شرط آن که اول مرکب خود را مشخص کنیم. با چه مرکبی میخواهیم برویم تا مادر احمدی را بهعنوان یک «مجاهد» بشناسم؟